Wij zijn trots op onze scheidsrechters, als speler vergeet je wel eens dat een scheidsrechter een onmisbaar onderdeel is in de sport. Om jullie een inkijkje te geven hebben we Rik Evers bereid gevonden het een en ander te vertellen.

Hieronder het interview te lezen.

Rik, hoe bereid je je voor op het fluiten van een belangrijke wedstrijd zoals die van het EK?

*Rik:* Aan de ene kant probeer ik niets anders te doen dan normaal. Ik heb geleerd van eerdere ervaringen dat een te intense voorbereiding niet altijd goed uitpakt. Dus ik probeer rustig te blijven en alles op orde te hebben. Ik zorg ervoor dat ik geen problemen met werk heb, schakel mijn e-mails uit en minimaliseer mijn contact met anderen. Alleen mensen die heel dicht bij mij staan krijgen een berichtje en de rest moet maar even een weekje wachten. Daarnaast probeer ik alvast op het niveau van het EK te fluiten door te oefenen met team NL op trainingen. Dit helpt me in de flow te komen.

Er ligt vast veel druk op zo’n beslissende wedstrijd. Is het lastig om met die druk om te gaan?

*Rik:* Ja, die druk voel ik zeker. Vooral bij nieuwe uitdagingen, zoals mijn functie als VAR tijdens de wedstrijd Griekenland – Italië. De VAR is een vrij nieuwe functie en er is geen acceptatie voor fouten. Maar ik probeer altijd rustig te blijven en me te focussen op mijn taak. Aan het eind van de rit is het water nog net zo nat als dat het in Nederland is. Als ik dan toch die druk voel dan voel ik altijd even letterlijk aan het water. Het water is nog steeds nat dus kom op fluiten en we gaan.

Wat zijn volgens jou de eigenschappen die een goede scheidsrechter kenmerken?

*Rik:* In de basis moet je wel op een goede manier een beetje arrogant zijn, geloof ik. Je moet geloven dat je de wedstrijd in goede banen kunt leiden. Maar het is belangrijk om dit goed uit te balanceren en respectvol met spelers en coaches om te gaan. Aanpassingsvermogen en consistentie zijn ook cruciaal.

Hoe ga je om met kritiek van coaches en spelers?

*Rik:* Spelers en publiek interesseren me niet zoveel, maar de feedback van collega’s en beoordelaars neem ik wel serieus. Op het EK kijken we na elke wedstrijd samen de beelden terug en bespreken we wat goed ging en wat beter kon. Daar leer je wel veel van maar soms is dat ook wel heel confronterend je moet daar wel tegen kunnen. Op deze manier leer je van je eigen fouten maar ook van de fouten van je collega’s.

Wat is volgens jou de grootste uitdaging op het EK als scheidsrechter?

*Rik:* De grootste uitdaging is het vinden van de juiste balans tussen het laten spelen van de wedstrijd en het bewaken van de grenzen. Elke wedstrijd heeft zijn eigen dynamiek en het is belangrijk om snel de juiste lijn te vinden. De aller moeilijkste wedstrijd die ik had op het toernooi was Israël tegen Malta. Het was zo’n ander spel. Een erg harde en op de man gespeelde wedstrijd waarbij met een gelijke stand en nog 20 seconden te gaan een speler die in de aanval is de ander speler een klap uitdeelt. Waardoor er een UMV4 uitgedeeld moest worden. Dat verwacht je totaal niet. Ik heb deze wedstrijd gefloten met de beste scheidsrechter ter wereld Boris Margeta (welke uiteindelijk ook de finale had gefloten). Hij zei ook dat het een knetter moeilijke wedstrijd was om te fluiten. Het leek totaal niet op waterpolo.

Vind je het lastig om objectief te blijven op zo’n EK?

*Rik:* Nee, daar heb ik geen last van. Op zo’n EK gaat het om het belonen van goed spel, los van het land. Natuurlijk heb ik een voorkeur voor mijn eigen land, maar als scheidsrechter moet ik neutraal blijven en mijn taak professioneel uitvoeren.

Heeft je ervaring op het EK invloed gehad op je persoonlijke leven?

*Rik:* Het heeft zeker mijn zelfvertrouwen vergroot en me geleerd om grotere uitdagingen aan te gaan. Maar ik blijf nuchter en probeer mezelf te blijven ontwikkelen. Het kan soms wel lastig zijn om met de verwachtingen om te gaan, vooral nu ik op hoger niveau fluit.

Zit er veel verschil in internationale wedstrijden en nationale wedstrijden?

*Rik:* Ja, het verschil is enorm. Internationale wedstrijden zijn veel professioneler en er heerst een andere attitude ten opzichte van scheidsrechters. In Nederland moet je vaak eerst respect verdienen, terwijl internationaal de spelers en coaches de autoriteit van de scheidsrechter accepteren.

Heb je ooit momenten gehad waarop je dacht, ik vind het allemaal teveel worden?

*Rik:* Ja, na een door mij slecht gefloten wedstrijd tijdens een internationaal examen in Barcelona heb ik even getwijfeld of ik ermee door wilde gaan. Maar uiteindelijk ben ik er sterker uit gekomen en heb ik geleerd van mijn fouten. Doorzettingsvermogen en zelfreflectie zijn belangrijk in dit vak.

Zijn er momenten van het afgelopen EK die memorabel zijn voor jou?

*Rik:* Ja, zowel positief als negatief. Tijdens de wedstrijd Malta – Israël gaf ik een contra fout, die ik nooit had moeten fluiten. Die was ook nog eens heel gevaarlijk want deze was 1 minuut voor het einde. Daarmee kan je de wedstrijd beslissen. Dat gebeurde gelukkig niet. Maar dat was geen fijne ervaring en wil je ook helemaal niet doen.

Een hele positieve ervaring was mijn laatste wedstrijd op het EK en ging op plek 9. Dat was de wedstrijd Frankrijk – Georgië een kwalitatief goede wedstrijd. Heel goed gevoel, er was ook bijna niets op aan te merken. Dat je met dat gevoel het toernooi kan verlaten is heel fijn.